Ons verhaal

In de jaren 80 begon Wally Cochran van de Australische Hulphonden Vereniging met het ontwikkelen van een allergievriendelijke hulphond. 
Dit om hulpbehoevende mensen die een allergie hadden toch een hulphond aan te kunnen bieden. 
Hij begon met het kruisen van een Poedel (allergievriendelijke vachttype en intelligentie) met een Labrador (will to please) en gaf de nieuw ontstane hond de naam Labradoodle. 

Dit werk werd professioneel voortgezet door Tegan Park en Rutland Manor Labradoodles in Australie. Zij mengden er diverse andere rassen door (infusions), onder andere de: 
      – Engelse Cocker Spaniel 
      – Amerikaanse Cocker Spaniel 
      – Ierse Water Spaniel 
      – Curly Coated Retriever 

Dit is heel zorgvuldig en weloverwogen gedaan om bepaalde eigenschappen en kenmerken eruit te fokken of juist er in te brengen. Zo ontstond de Australian Labradoodle die geen haar verliest en geen lichaams- of vacht geur afgeeft (dus geen hondenlucht of natte hondengeur) en in 98 % van de gevallen geen allergische reactie geeft. 

De Australian Labradoodle is dus beslist heel anders dan zomaar een kruising tussen een Labrador en een Poedel. Er is ruim 25 jaar selectie op vacht en karakter aan vooraf gegaan door deskundigen.

De Australian labradoodle is een prijzige hond en helaas trekt dat fokkers aan die zelf labradors en poedels kruisen en deze ook labradoodles noemen. De Australian Labradoodle is namelijk nog geen erkend ras en de naam is nog door iedereen vrij te gebruiken. Helaas ontstaan hierdoor andersoortige labradoodles. 
Vergelijk het maar met herders. Er zijn Duitse herders, Hollandse herders, Mechelse herders etc. Allemaal herders, maar toch zeer verschillende honden. Zo is het ook met labradoodles, laten we ze voor het gemak Australian labradoodles en ''gewone'' labradoodles noemen.

Hoe herken je een ''gewone'' labradoodle ?

- Worden veelal via Marktplaats en andere advertentie sites aangeboden. 

- Vaak is hiervoor geen wachtlijst

- Vader en/of moeder is een labrador en/of een poedel

 (of opa/oma of overgrootvader/overgrootmoeder)

- Geen Australian Labradoodles in de stamboom 

- De prijs is vaak lager

Het is overigens niet zo dat deze ''gewone'' kruisingen niet goed zijn en dat er iets mis mee is, zeker niet..integendeel, het kunnen net zo goed hele lieve, sociale honden zijn en de kans is ook aanwezig dat ze niet verharen. 
De nadruk ligt hier op KANS en op KUNNEN. Want daarin zit het verschil!
De kans is aanwezig dat ze toch verharen, en de kans is aanwezig dat het karakter uiteindelijk toch net anders blijkt te zijn. 
Maak je keuze daarom weloverwogen, zeker als je te maken hebt met allergieën of de hond wil inzetten bij autisme of andere stoornissen. 
Want eerlijk is eerlijk... Het is geen pretje om een hond na een jaar te moeten herplaatsen omdat u toch een allergische reactie krijgt, of dat de hond net wat dominanter of ander gedrag blijkt te vertonen dan de gemiddelde Australian Labradoodle. 

Nieuwe generaties voor de toekomst...

Deze kanjers mogen eerst lekker uitgroeien en genieten van hun pup zijn..na een jaar zullen zij allerlei gezondheidstesten ondergaan en als ze daar allemaal 9 & 10en op scoren en een fijn karakter hebben, kunnen wij ze in ons fokprogramma opnemen!